عالی

از خوندن یک وبلاگ که نویسنده و خوانندگان همگی از یک تفکر هستند فهمیدم تا زمانیکه فقط با افراد شبیه خودمون در ارتباطیم نمی فهمیم مسیرمون چه باگ هایی داره. چون همگی در حال تایید کردن هم هستیم. گرچه از آدمهای همیشه مخالف که فکر میکنن مخالفت یعنی چیز بیشتری دانستن هم خوشم نمیاد، اما واقعا نظرات مخالف منو به فکر میبرن.  مدتها پیش با دختر یکی از اقتصاددان های فوق معروف همکار بودم. اون زمان پدرش از تیم اقتصادی دولت رفت و دیگه هرگز برنگشت. می گفت پدرش گفته اتفاقات ساده اقتصادی نسخه های ساده ای دارن. مثل تورم. اما در ایران کار پیش نمیره. مثلا تصمیم میگیرن جلوی واردات کالاهای غیرضروری رو بگیرن اما تلفنهای سفارشی شروع میشه. اگر مقاومت کنن کار به تهدید میکشه و عملا نسخه شون بی اثر میشه. از طرفی اجازه ندارن این مسائل رو در مدیا مطرح کنن و نهایتا اقتصاددانها بدنام و متهم به بی سوادی میشن. خب بنده خدا حق داشت. وقتی با آقازاده ها صحبت می کنیم، همگی رخ کودک کار دارن! از کودکی انحصار واردات فلان محصول رو داشتن و از کودکی در حال به فنا دادن مملکت به پشتوانه پدر بزرگوار و دعای خیر مردم بودن :)  تا قوت صبر بود، کردیم دیگر چه کنیم اگر نباشد سعدی جان عالی...

غزلهای عماد خراسانی رو می تونم شبانه روز برای خودم زمزمه کنم. بعضی از آدمهای با استعداد شانس این رو داشتن که مطرح بشن اما بعضی هم بی رحمانه گمنام باقی موندن. بس که سایه بعضی از آدمها سنگینه و به دیگران فرصت دیده شدن نداده. بعضی شعرهای قدیمی انقدر تازه اند انگار یه شاعر امروزی همین دیروز این شعر رو سروده :) ای کاش چو پروانه پری داشته باشم تا گاه به سویت گذری داشته باشم گویند که یار دگری جوی و ندانند بایست که قلب دگری داشته باشم تاریک‌شبی گشت شب و روز جوانی ای کاش امید سحری داشته باشم  ... عالی...

حرف زدن از چیزایی که دوستشون دارم برام راحتتره. یکبار هم از دوست نداشتن هام بگم:

از ایدئولوژی متنفرم؛

از آدمهای جو گیر،

از بدون فکر حرف زدن،

از بدون تخصص به جایی رسیدن،

از تعصب،

از خود عارف پنداری،

از خود قدرتمند پنداری!

عالی...